Sei

Seien vert kjønnsmoden i fem–seks-årsalderen og gyter i perioden januar–mai på kystbankane frå Lofoten og sørover til Nordsjøen. Yngelen driv passivt nordover med kyststraumane, og småseien viser seg om våren på Sør- og Vestlandet og så seint som i august ved kysten av Finnmark. Seien vandrar langt frå nærings- og oppvekstområda til gytefelta.

Seibestanden i norske farvatn vert gjerne delt i to – éin bestand nord for og éin bestand sør for 62° nord. Begge bestandane har halde seg på eit nokolunde stabilt nivå.

I fjordane og utanfor kysten av Finnmark skjer det eit betydeleg notfiske. Elles er Nordsjøen og bankane nordover til Vest-Finnmark spesielt gode område. Seien vert fiska med botntrål, snurrevad, snurpenot, garn eller jukse.

Seien vert seld fersk som filetar eller heil fisk, frosne filetar eller som klippfisk og tørrfisk. Sei kan steikjast, kokast og grillast. Han eignar seg godt til fiskemat, for eksempel grove seikarbonadar.

Sei er først og fremst ei god proteinkjelde, men inneheld òg ein god del vitamin B12 og selen.

Sjå Matvaretabellen frå Mattilsynet for nærare opplysningar om næringsinnhaldet.