Raudkål

Raudkålen er i slekt med andre kåltypar som savoikål, rosenkål, blomkål og brokkoli, og dessutan med sennep og karse. Som dei fleste kålsortar er raudkål ein stor knopp sett saman av tettpakka blad.

Raudkål har stort sett dei same eigenskapane som hovudkål; det er fargen som skil dei. Blada er raudlilla, og bladnervane og stilken er kvite. Fargen kjem frå eit stoff som heiter antocyanin. Dette stoffet finst òg i andre kålartar, men i mindre grad. Smaken er karakteristisk og mild.

Raudkål toler det harde klimaet i Noreg og eignar seg derfor godt til både dyrking og langtidslagring. Sesongen strekker seg frå august til februar. Raudkål har svært god haldbarheit og toler langtidslagring under optimale lagringsforhold, mellom 0 og 2 gradar.

Raudkål blir nytta på same måten som hovudkål: rå og finskoren i alle typar salat, til supper og som tilbehøyr til middagsrettar. Han kan kokast, smørdampast, steikast, syltast eller wokkast, eller vi kan fylle han og nytte han til stuing. Raudkål er dekorativ og set fin farge i råkostsalat. Raudkål eignar seg godt til å lage surkål av, gjerne saman med eple.

Raudkål skal ha tett knytte, tunge hovud med glatte ytterblad. Kålhovudet skal vere heilt, utan sår eller flenger. Blada skal vere flekkfrie og ha ein frisk farge, og stokken skal vere avskoren tett under bladfestet. Kålen skal vere fri for jord og insekt.

Raudkål er kalorifattig og inneheld ein del vitamin A og C i tillegg til fiber.

Sjå Matvaretabellen frå Mattilsynet for nærare opplysningar om næringsinnhaldet.

Filmen under (2 minutt) viser korleis raudkål kan lagast til og bli servert saman med pølse og medisterkake.