Bestemmarord
Bestemmarord blir òg kalla determinativ. Dei er ord som høyrer saman med eit substantiv og som bestemmer dette substantivet nærmare.
Det finst fire typar determinativ eller bestemmarord: eigedomsord, peikeord, mengdeord og orda sjølv og eigen.
Eigedomsord fortel kven som eig ein ting: min, din, hans, hennar, vår, deira, deira, sin. Eit anna namn for eigedomsord er possessiv.
Eigedomsordet kan stå framfor eller etter substantivet. Vi bøyer det i kjønn og tal etter substantivet det står til: far min, boka mi, eplet mitt, bøkene mine.
Eigedomsordet sin viser vanlegvis tilbake til subjektet i same setning. Vi seier at sin har refleksiv funksjon.
Samanlikn setningane nedanfor:
- Anna kom køyrande i den nye bilen sin.
- Anna kom køyrande i den nye bilen hennar.
"Anna" er subjekt i begge setningane. I den første setninga er det Anna sjølv som eig bilen ho køyrer, medan det i den andre setninga er ei anna kvinne som er eig bilen.
Peikeord eller demonstrativ bruker vi for å peike ut noko(n). Til peikeorda høyrer denne, den, slik, sånn og same:
- Denne filmen må du berre sjå!
- Ei slik bok ønskjer eg meg.
- Den enklaste løysinga er ofte den beste.
Til mengdeorda reknar vi alle ord som viser ei mengde. Talet kan vere heilt nøyaktig og bestemt, eller det kan vere meir omtrentleg: tre billettar, alle barna, lite pengar, ein blyantspissar, nokre tankar.
- Grunntala
Grunntala oppgir eit heilt nøyaktig tal: éin/éi/eitt, to, tre, fire og så vidare. - Ubestemt artikkel
Den ubestemde artikkelen ein/ei/eit er også eit mengdeord. - Andre mengdeord
Andre mengdeord oppgir eit meir omtrentleg tal: alle, få, nokon, nokre, mange, ingen med fleire.
Desse to orda blir rekna som ein eigen type bestemmarord. Dei har som oppgåve å forsterke subjektet:
- Ho gjorde like godt heile jobben sjølv.
- Han hadde eige hus.