Personleg og ikkje-personleg kommunikasjon

Massekommunikasjon skjer gjennom ikkje-personlege kommunikasjonskanalar, eller massemedium. Eit viktig kjenneteikn ved desse kanalane er at dei ikkje legg opp til eller gjer det mogleg å ha direkte kontakt mellom avsendar og mottakar. Eit reklameinnslag i radioen vender seg til ei stor gruppe mottakarar, og det er ikkje vanleg eller mogleg for lyttarane å gi direkte tilbakemelding. Dei fleste kommunikasjonskanalane er ikkje-personlege, som trykte medium, kino, tv, Internett og så bortetter.

Fordelar

Massekommunikasjon har fleire fordelar. For det første kan vi nå mange potensielle kundar på ein gong. I tillegg gjer massemedia det mogleg å få sendt ut ein marknadsføringsbodskap raskt og effektivt. Sist, men ikkje minst, er massekommunikasjon eit rimeleg tiltak med tanke på det store talet menneske vi får kontakt med.

Ulemper

Ei ulempe ved massekommunikasjon er at vi som marknadsførarar kan risikere å bomme på medievalet slik at vi ikkje treffer målgruppa vår. Vi kan heller ikkje gå i dialog med kundane dersom dei har innvendingar mot bodskapen vår og ikkje vil kjøpe produkta våre. Ikkje-personlege kommunikasjonskanalar blir derfor ofte brukte når kundane sin risiko ved kjøp er relativt låg og produktet er så enkelt at det er unødvendig med kompliserte forklaringar eller lange argumentasjonsrekkjer.

Personleg kommunikasjon blir kjenneteikna av direkte kontakt mellom sendar og mottakar – vanlegvis to eller nokre få personar. Deltakarane i kommunikasjonen har høve til å gi direkte tilbakemelding, spørje, presisere, forklare og så bortetter. Innanfor marknadskommunikasjon betyr personleg kommunikasjon stort sett det same som personleg sal, og døme kan vere kontakten mellom butikkseljar og kunde eller kontakten mellom legemiddelkonsulent og lege. Men også ulike typar intervju som bedrifter bruker for å hente inn informasjon om kundane sine, høyrer inn under kategorien personleg kommunikasjon.

Personleg kommunikasjon skjer ofte ansikt til ansikt, og då krev han eigentleg ingen andre medium enn ord og kroppsspråk. Men den teknologiske utviklinga har utvida moglegheitene vi har for personleg kommunikasjon, gjennom telefon, chatte- og samtalefunksjonar på Internett, sosiale medium og så bortetter. Det er ikkje lenger eit absolutt krav at sendar og mottakar må vere på den same staden for å kunne kommunisere direkte med kvarandre.

Vi ser også ei ny form for personleg kommunikasjon i dei sosiale media: Det har blitt svært vanleg å dele brukarerfaringar med varer og tenester med andre som er interesserte i dei same produkta. Dette er såkalla positiv eller negativ vareprat, eller det vi på engelsk kallar word of mouth. Vi stoler ofte på det venner, kjenningar og andre vanlege brukarar meiner, og derfor må ein marknadsførar ta omsyn til det som rører seg i slike brukarforum.

Fordelar

Fordelen med personleg sal er at seljaren har tid til å gi meir utdjupande informasjon, og han kan svare på motførestellingar, lese kunden sin reaksjon og respondere med ein gong. Seljaren har dessutan høve til å avklare kva behov kvar enkelt kunde har, før han begynner å selje. Då slepp han å slå inn opne dører og kan bruke tida si med kunden riktig. Det vil til dømes vere unødvendig å bruke tid på å argumentere for ein produktfordel som kjøparen allereie har akseptert.

Ulemper

Ulempa med personleg kommunikasjon er først og fremst at han kostar mykje pengar. Det er dyrt når ein person bruker tid på å snakke med berre éin annan person. Likevel er det slik at visse produkt krev at ein forklarer, viser produktet fysisk, gir døme og argumenterer – og ikkje minst er det nokon gonger nødvendig med ein relasjon mellom kjøpar og seljar for at kunden skal bli overtydd. Det gjeld særleg for kompliserte kjøp eller høgrisikokjøp.