Oskjel

Oskjelet har dessutan skalnavlen forskuva noko oppover og bakover mot ryggsida samanlikna med blåskjelet; dette gjer at den spisse enden av skala ser ut til å ha to spissar.

Oskjelet sit noko djupare enn blåskjelet fordi det ikkje toler tørrlegging ved fjøre sjø. Det kan danna tette bestandar og finst ofte på steinbotn. Oskjel kan verta svært gamle. Store skjel er ofte overgrodde med kalkrøyrsormar og rur.

Oskjel er velsmakande, men har vore lite brukt som mat. Tidlegare vart det mest brukt til agn, og vart kalla agnskjel. Vi er vortne meir vande med oskjelet, og bruker det mest som gratinert. Det vert òg brukt i ulike typar supper og gryter, og passar godt saman med røykelaks. Det er lett å jobba med og har ein god konsistens og smak.

Alle typar skjel er generelt sett mager mat, men dei inneheld mykje omega 3-feittsyrer. Dei er også ei god proteinkjelde.

Sjå Matvaretabellen frå Mattilsynet for nærare opplysningar om næringsinnhaldet.