Honning

Honninga smakar først og fremst søtt, men ein kan òg kjenne andre smakar som syre, beisk smak og umami.

Sommarhonning

er ein mild og lys honningtype som er noko lysare enn lynghonning. Biene hentar nektar frå blomane til bringebær, blåbær, frukttre, kløver og løvetann.

Lynghonning

er ein mørkare og litt sterkare honningtype. Biene hentar nektar frå røsslyng.

Biene lagrar honninga i voksceller i bikuben. For å få honninga ut av vokscella blir det brukt ei sentrifuge, som slyngar honninga ut. Ein kan auke haldbarheita ved å varme opp honninga mot 50 °C slik at noko av vatnet fordampar.

• Ei god honning har ein finkorna og smørliknande konsistens.
• Kor fast honninga er, kjem an på kor mykje vatn det er i ho.
• Somme typar honning er flytande, som akasiehonning, fordi ho inneheld svært mykje fruktose. Flytande honning blir ikkje produsert i Noreg.

Honning kan nyttast i ulike kaker, kjeks og dessertar. I matlaging kan ein nytte honning i marinadar og dressingar. Sukker kan bytast ut med honning i dei fleste rettar.

1/2 dl honning svarer til 1 dl sukker.

Honning bør oppbevarast i romtemperatur, og ho er haldbar i mange år.

Honning inneheld i motsetning til sukker litt vitamin, mineral og aminosyrer. Ein kan elles finne ein del antioksidantar i honning, og då særleg i den typen som er mørkast. Innhaldet av antioksidantar varierer, alt etter kva for plantar honninga er hausta frå.

Nyare forsking viser at honning er med på å styrkje immunforsvaret og bidreg til ei betre helse.

Honning er den eldste sukkerkjelda vår, og det er funne spor etter bruk av honning heilt frå bronsealderen. I vikingtida var det vanleg å lage mjød til drikke. I denne alkoholhaldige drikken var honning ein svært viktig ingrediens. I tillegg brukte ein òg honning i kaker og dessertar.

Honning kan innehalde spor av bakterien Clostridium botulinum, og barn under eitt år skal derfor ikkje ha honning. Dei har ikkje bakteriar i tarmen som kan bryte ned denne bakterien.