Kva er korrosjon?
Korrosjon er ein kjemisk prosess der eit metall reagerer med stoff i omgivnadene.
Rustdanning på jern er eit godt døme på korrosjon: Når jern kjem i kontakt med luft eller vatn, reagerer det med oksygenet i lufta eller i vatnet.
Reaksjonen fører til at metallet gradvis blir brote ned, og at det oppstår rust. Rust er altså det vi kan kalle eit korrosjonsprodukt.
For å forstå kvifor metall korroderer, må vi sjå litt nærare på dei kjemiske eigenskapane deira. Sidan jern er det mest brukte metallet i industrien, bruker vi det som døme, men prinsippa gjeld for alle metalla.
Jern kan førekomme i mange ulike former, som reint jern, jernoksid (rust), jernsulfid, jernkarbonat, jernklorid etc. Dersom jern skal skifte frå ei form til ei anna, vil prosessen i nokre tilfelle krevje bruk av energi og i andre tilfelle føre til frigjering av energi.
Det er ei grunnleggande kjemisk lov at eit stoff alltid vil streve etter å vere i forma med det lågaste energinivået. Når det gjeld jern, er forma med det lågaste energinivået jernoksid. Dette er årsaka til at nesten alt jern som finst i naturen, er jernmalm, som i utgangspunktet er jernoksid. Det er nesten umogleg å finne eit stykke metallisk (tilnærma reint) jern i landskapet.
Når vi gjer om jernmalm til metallisk jern, må vi bruke mykje varmeenergi (smelting i omn i jernverk). Metallisk jern vil alltid streve etter å bli kvitt denne ekstra energien og konvertere tilbake til jernoksid (rust). Det er denne prosessen vi ser når stål korroderer. Når vi kjempar mot korrosjon, kjempar vi derfor faktisk mot ei kjemisk lov (naturlov).
Vi kan aldri eliminere eller vinne over ei naturlov. Vi kan prøve å nøytralisere effekten eller blokkere konsekvensane, men i den augneblinken forsvaret vårt blir svekt eller skadd, vil korrosjonen omgåande starte opp igjen. Dette er grunnen til at sjølv eit lite knappenålshol i eit elles perfekt vernande belegg er nok til at korrosjon kan oppstå.
Vi kan ikkje vinne over naturlover, men vi kan i mange tilfelle bruke dei til vår fordel. Det gjer vi til dømes i batteri som blir brukte i lommelykter og andre berbare elektriske apparat. Batteri inneheld vanlegvis to metall med ulikt elektropotensial og ein elektrolytt (ei væske som kan leie elektrisitet).
Når eitt av metalla begynner å korrodere inne i batteriet, blir det danna ion som bevegar seg gjennom elektrolytten i retning av det andre metallet, og det blir frigjort energi.
Vi får då eit overskott av elektron på det ikkje-korroderande metallet. Viss desse to metalla så er kopla til via ei ekstern tilkopling, vil elektron strøyme gjennom dette sambandet, og vi har straum som kan brukast, til dømes til å tenne ei lyspære.
Galvanisk spenning og spenningsrekka
Nokre metall korroderer meir villig og raskare enn andre. Metall som korroderer svært lite, blir ofte kalla edelmetall (til dømes gull og sølv), mens metall som korroderer veldig lett, er mindre edle.
Vi kan rangere ulike metall etter kor edle dei er. Då får vi ein galvanisk serietabell (også kalla spenningsrekke). Dess lenger unna kvarandre i tabellen dei to metalla i eit batteri er, dess "sterkare" blir batteriet (større spenning).
Viss to ulike metall blir brukte i same konstruksjon, kan vi finne ut kva for eit av dei som vil korrodere, ved å sjå på den galvaniske tabellen. Det minst edle metallet vil korrodere.
Anode og katode
Det edle metallet i eit batteri blir kalla katoden, og det mindre edle metallet blir kalla anoden. Anoden vil sakte bli oppløyst i ion (korrodere), mens katoden vil vere verna mot oppløysing. Når gamle, brukte batteri begynner å leke, kjem det av at korrosjonen har forårsaka hol i anoden slik at elektrolytten renn ut.
Drivkrafta bak korrosjon er den same naturlova som skaper elektrisitet i eit batteri. Kvar gong vi har ei korrosjonscelle, vil vi også ha ein katode, ein anode og ein elektrolytt.
Anoden og katoden kan vere to ulike metall som er i direkte kontakt med kvarandre. Då snakkar vi om bimetallisk korrosjon. Men også to ulike område på eitt og same same metallstykke kan fungere som anode og katode dersom områda har litt ulikt elektrokjemisk potensial på grunn av til dømes ureiningar eller krystallinsk struktur. Elektrolytten kan vere sjøvatn, regnvatn eller heilt enkelt fukt i lufta.
Det er ei rekke faktorar som påverkar korrosjonen. Til dømes får vi større korrosjon (større drivkraft) dess større elektropotensialforskjellen er. I tabellen under finn du ei oversikt over andre forhold som påverkar kor raskt eit metall korroderer.
Ytre påverknad | Verknad |
---|---|
Forskjell i storleik mellom anoden og katoden | Eit mindre anodeområde vil korrodere raskare når det blir kopla til eit større katodeområde, mens eit større anodeområde vil korrodere saktare når det blir kopla til eit mindre katodeområde. |
Leiingsevna til elektrolytten | Leiingsevna til elektrolytten er avhengig av konsentrasjonen av ion. Sjøvatn har ein høgare konsentrasjon av ion enn vatn frå springen. Derfor skjer korrosjon raskare i sjøvatn enn i ferskvatn. |
Temperatur | Korrosjon er ein elektrokjemisk reaksjon. Som alle andre kjemiske reaksjonar vil også korrosjon gå raskare ved høgare temperaturar og langsamare ved lågare temperaturar. |
Konduktivitet | Konduktiviteten til eit materiale finn du i databladet for materialet. Nokre materiale har svak konduktivitet. Det vil seie at dei har så stor elektrisk motstand at det er vanskeleg for elektronstraumen å bevege seg gjennom materialet. Fordelen ved materiale med høg elektrisk motstand er at dei kan brukast til å separere ulike metall og dermed minimere korrosjon. Gummi og PVC er svært elektrisk motstandsdyktige materiale som er mykje brukte som isolasjonsmateriale. |
pH i miljøet | Ulike metall reagerer ulikt på pH i nærmiljøet. Sure løysningar aukar korrosjon av stål, mens sterkt alkaliske løysningar forhindrar korrosjon (dei passiverer). Sink og aluminium vil vise langsam korrosjon i nær nøytrale løysningar, men kraftig korrosjon i både sure og alkaliske løysningar. |
Fukt | Atmosfærisk korrosjon blir tydeleg påverka av den relative fukta (RF) . Korrosjonen aukar vanlegvis når RF er over 60 %, og bremsar når ho er under 60 %. I praksis skjer det lite eller ingen korrosjon ved RF under 50 %. |
Forureining | Luft- og vassforureining (m.a. sur nedbør, sot- og støvpartiklar) kan gi aggressive ion som kan akselerere korrosjon. |
Passivitet | Nokre metall korroderer sakte på grunn av ein passivfilm (eit oksidlag) på overflata, noko som reduserer eller hindrar ytterlegare korrosjon. Døme på slike metall er aluminium, rustfritt stål og titan. Men desse passivfilmane kan bli øydelagde av aggressive kjemiske sambindingar i elektrolytten eller av mekaniske skadar, og då kan korrosjonen halde fram. |
Stress | Temperaturvariasjonar, vibrasjonar, slag og annn mekanisk eller kjemisk påverknad kan forårsake materialtrøyttleik. Denne kan så føre til sprekkar i materialet som det oppstår korrosjon i. |