Ja, vi elsker

I byrjinga av filmen er vi i Bergen. Ein ung gut nektar å høyre på buekorpset. Han blir sitjande aleine i bilen, mens resten av familien deltek i 17. mai-feiringa.

Deretter følgjer ei historie om ein eldre krigshelt som heiter Konrad. På den snedige måten sin nektar han å vere tilhøyrar til nok ein pompøs 17. mai-tale.

Så forflyttar vi oss til Leksvik, der ei russejente tek et spontant oppgjer med ein litt vel hissig fyr ho trudde var interessert i henne, før vi forflyttar oss til Svalbard – der ein naken mann stikk av garde på ein snøscooter.

Hallvar Witzø sine fire små forteljingar skildrar menneske som på ein eller annan måte er i krise eller oppbrot, og som nektar å bøye seg for tradisjonar og autoritetar. Dei korte forteljingane viser menneske som vel å gå sine eigne vegar. På denne måten skaper regissøren ein diskusjon om kva det vil seie å vere menneske i Noreg i dag.

Filmen har fått internasjonal anerkjenning. Han fekk blant anna prisen for beste kortfilm på San Joaquin International Film Festival i California.