Nivåregulering

For å vise korleis kontinuerleg regulering verkar, kan vi til dømes justere vasstanden i ein tank. Som pådragsorgan bruker vi ei pumpe som pumpar vatn opp i tanken. I denne modellen køyrer pumpa på likestraum.

Til å måle nivået i tanken treng vi ein trykktransmitter (for å måle kor høgt vatnet står i sylinderen). Denne inneheld ein måleomformar som reknar om trykket i tanken til eit analogt målbart elektrisk signal. Dette signalet blir sendt vidare til ein regulator som tek seg av reguleringa. Det gjer han ved å berekne avstanden mellom det målte nivået i tanken og det ønskte nivået i tanken. Dersom nivået er for lågt, gir regulatoren signal til pumpa om å pumpe opp meir vatn. Dersom nivået er for høgt, ber han pumpa om å ta ein pause eller køyre på låg fart. Til slutt har vi også med ei straumforsyning som leverer likestraum til både regulatoren, pumpa og trykktransmitteren.

Alt dette blir så kopla saman etter instruksjonane frå leverandøren. Deretter må vi finjustere innstillingane i regulatoren for å få prosessen til å flyte best mogleg.

I større prosessar er det vanskeleg å skaffe seg oversikt over kva dei enkelte komponentane gjer. Derfor er det viktig med gode arbeidsteikningar og standardisert merking av alt utstyr. I tillegg til vanleg anleggsdokumentasjon og koplingsskjema bruker ein også gjerne tekniske flytskjema. Nedanfor ser du eit teknisk flytskjema med forklaringar og bilete frå den aktuelle modellen, og ein film som forklarer samanhengen mellom prosess, komponentar og skjema.

Den enklaste måten å stille inn prosessen på er å bruke funksjonen som heiter autotuning. Eit døme på ei automatisk optimalisering av ein nivåreguleringsmodell kan du sjå på i videoen nedanfor. Ofte vil det vere nødvendig å justere vidare, og då må ein gå meir teoretisk til verks. Dette kan du lese meir om i den tilknytte artikkelen om optimalisering av prosessar.