Fleirspråklegheit

På samfunnsnivå snakkar vi om fleirspråklege statar når det finst to eller fleire offisielle språk. Canada er eit døme på ein fleirspråkleg stat, med fransk og engelsk som jamstilte språk.

Fleirspråklege personar er i stand til å bruke eller bruker meir enn eitt språk, anten til dagleg eller i spesielle situasjonar. Ein fleirspråkleg person kan veksle mellom ulike språk alt etter kven vedkommande snakkar med, og korleis situasjonen er. Vekslinga mellom ulike språk kan til og med skje innafor ei og same setning. Når nokon vekslar mellom ulike språk i ein samtale, kallar vi det kodeveksling.

Kodeveksling viser at språkbrukaren meistrar ulike samtale-situasjonar. Det at han eller ho blandar ulike språk, er ikkje eit uttrykk for språkforvirring, men gjerne heller eit utslag av kreativitet og evne til å markere ein sosial posisjon. Gjennom språket skaper den som snakkar ein identitet som er unik og forskjellig frå "folk flest".

I dag er det mykje kontakt mellom menneske som bur i ulike delar av verda. Ungdommar i New York, Singapore, Amman og Bergen følgjer med på dei same tv-seriane og høyrer på same musikk.

I den rike delen av verda er det vanleg å feriere i framande land. I den fattige delen av verda må menneske ofte søkje opphald i eit framandt land på grunn av krig, nød og naturkatastrofar.

Multinasjonale bedrifter har avdelingar i mange land. Nokre land, mellom anna Noreg, har eit stadig aukande behov for å importere arbeidskraft, medan andre land har for få jobbar å tilby innbyggjarane sine. Då flytter menneska ofte til land der det er arbeid å få. Ei fellesnemning for denne utviklinga er globalisering.

Globaliseringa fører til at grensene mellom ulike språk og kulturar delvis vert viska bort, og at det oppstår nye språk- og kulturformer som tek opp i seg element frå ulike folkegrupper. Engelsk er det dominerande språket innan mellom anna underhaldnings- og dataindustrien. Det fører til ei anglifisering av mange språk, det vil seie ei auka innblanding av engelske ord og uttrykk.