Ta godt vare på intervjuobjektet
Mange synest det er skummelt å bli intervjua på radio. I lydklippet nedanfor gir Siri deg nokre tips til korleis du tek godt vare på intervjuobjektet ditt i forkant. Då blir intervjua betre.
Ta vare på intervjuobjektet
Tekstversjon
Deltakarar:Siri Knudsen – S.K.Fredrik Wikingsson – F.W.Filip Hammar – F.H.
S.K.: I dag har eg rett og slett lyst til å kome med ei tilråding, og det er podkasten til det svenske programleiarparet Filip og Fredrik.
(Mann syng på svensk:) På torsdag er det podkast igjen, eg har venta heile veka.
S.K.: Ja, han kjem altså ut kvar torsdag. Grunnen til at eg vil tilrå dei, er ikkje berre fordi dei er morosame …
F.W.: Som oftast er ein lykkeleg etter to øl, uansett samanheng.
F.H.: Ha-ha-ha.
S.K.: … og ekstremt ærlege …
F.W.: Dei einaste som dumma seg ut i denne samanhengen, det var jo du og eg.
S.K.: … men det er òg fordi dei veldig ofte kjem med nokre ganske interessante betraktningar om medierøynda dei sjølve er ein del av. Nokre gonger kan ein rett og slett ta med seg nokre gode tips og råd frå podkasten. Her, til dømes, snakkar dei om korleis dei behandla gjestane sine då dei skulle lage ein spesialpodkast i samband med premieren på ein film. Han handla om Sveriges tidlegare statsminister, Olof Palme.
F.H.: Folk som skal vere med på debattar eller TV-program, forventar alltid, som rimeleg er, litt kaffi, kanskje ei skål med godteri, eit smørbrød, litt ro, nokre minutt til å puste ut før ein går inn i studioet. Dei kjem, dei har openbert lågt blodsukker. Dei ser rundt seg når dei kjem inn: "OK, kvar er snittane?"
F.W.: Det er pinnestolar …
F.H.: 35 varmegrader og rommet er seks kvadratmeter.
S.K.: Så Filip og Fredrik skjønner her at det kanskje ikkje var så lurt å ha gjestane sine på eit bitte lite og kjempevarmt rom med lågt blodsukker. Det kan jo kanskje verke litt banalt, at dei du skal intervjue, bør ha det komfortabelt, men det er faktisk kjempeviktig at du som journalist passar på at intervjuobjekta dine har det fint. Det er ingen som leverer gullsitat når dei eigentleg sit og tenkjer på at dei har ein mage som rumlar og er tørre i halsen. Ein annan viktig ting som Filip og Fredrik tek sjølvkritikk på her, er korleis dei som intervjuarar førebur intervjuobjekta sine på kva som skal skje.
F.W.: Vi slår oss ned med desse menneska.
F.H.: Dei blir kasta inn, vi er dårlege til å forklare samanhengen. "Ja, de veit, vi har ein podkast, her skal vi ha ein fin samtale!"
F.W.: "Kva synest de om Palmes tenner? Så dårlege dei var i byrjinga!" Så trur vi, for du og eg har vorte heilt yrkesskada, at den typen diskusjonar som vi har, kan vi ha med kven som helst utan førebuingar.
F.H.: "Kom igjen! Vi køyrer på! No har vi det gøy og snakkar om dette emnet! Kom igjen! Kva er det du vil seie?"
S.K.: Og sånn er det jo ofte. Vi vil ha dei vi intervjuar til å levere, gjerne med ein gong og litt kjapt, og det kan vere lurt å ha i bakhovudet at dei har ikkje peiling på kva dei kjem til. Kanskje treng dei litt tid på å førebu seg, akkurat som oss.