Intervjuteknikk på radio

(Kort jingle)

Hei! Det her er Siri Knutsen frå Lydverket på NRK. I dag skal det handle om å gjere eit intervju. Og det eg har lært etter å ha drive med det i snart åtte år no, er at det viktigaste er å lytte og å halde kjeft. Og det høyrest kanskje ut som to veldig enkle oppgåver å gjennomføre som journalist, men det kan vere frykteleg vanskeleg. For når ein sit der, og ein kanskje er litt nervøs eller har litt dårleg tid, og ein har skrive ein haug med spørsmål på blokken, då kan det vere lett å gløyme nettopp det å lytte og å halde kjeft, og i staden berre rase igjennom dei planlagde spørsmåla. Då kan du gå glipp av mykje gull.

For det er jo sånn at dei aller fleste som blir intervjua, har sagt ja til å bli det fordi at dei har noko å fortelje. Men det er ikkje alltid lett å føreseie kva det er dei har lyst til å fortelje. Så sjølv om du tenker at spørsmåla dine passar for den saka som du har førebudd i hovudet ditt, så er det ikkje nødvendigvis sånn at dei passar til verkelegheita. Og eg må jo seie at eg synest det er superirriterande å sjå intervju med folk som startar å fortelje ei historie for så å bli avbroten av ein journalist som heilt tydeleg ikkje har høyrt etter og i staden berre går for neste spørsmål på blokken.

Så trikset, viss ein kallar det triks, då, handlar strengt teke berre om normal høflegheit: Lytt til kva personen du intervjuar, faktisk seier, og prøv eventuelt å komme med gode oppfølgingsspørsmål viss det er noko du ønsker å vite meir om. Eventuelt fungerer det også veldig bra å ikkje seie noko. Det er ein metode som blir altfor lite brukt blant norske journalistar. Grunnen til at denne metoden fungerer, er at dei aller fleste av oss synest at stille blant folk som ikkje kjenner kvarandre så godt, er litt pinleg. Det gjeld også intervjuobjekt. Viss du ikkje seier noko som journalist, vil dei sannsynlegvis føle for å ta ansvar og fylle stilla med eit eller anna, så då pratar dei vidare. Dermed kan det ende opp med at dei fortel noko som dei ikkje hadde tenkt å snakke om.

Anne Grosvold sa ein gong at det einast ho noterte seg før eit intervju, var namnet på ho ho skulle intervjue. Bortsett frå det stolte ho fullt og heilt på at ho hadde gjort god nok research i forkant til å klare å følge opp intervjuobjektet på ein riktig måte og få fram noko interessant. Og eg seier jo ikkje at det nødvendigvis er ein riktig metode for deg. Sjølv liker eg veldig godt å ha ein del stikkord føre meg når eg skal gjere eit intervju, rett og slett som ei sjekkliste, sånn at eg ikkje gløymer noko viktig tema som eg har tenkt å gå innom. Men altså, så lenge du hugsar å lytte, og du tør å halde kjeft, ligg veldig mykje til rette for at du skal få til eit godt intervju.