Episodisk dramaturgimodell

Ein episodisk dramaturgimodell har som mål å gjere deg hekta. Du må sjå meir!

Spenningskurva i ein episodisk dramaturgi byggjer seg gjerne opp før ho blir avslutta på topp. Slik får dei som skaper innhaldet med seg sjåarane til neste program.

Dette er eit velkjent dramaturgisk grep som TV-produsentar har brukt i fleire tiår. Tidlegare måtte vi kanskje vente ei heil veke før neste episode vart sendt på TV. I dag kan vi stort sett velje å sjå fleire episodar i slengen. Då er det lurt å avslutte episoden med ein cliffhanger, ein spenningstopp, slik at vi vel å halde fram med å sjå på.

Den episodiske forteljemåten er vanleg i TV-seriar, men vi finn han òg i andre medieproduksjonar. I underhaldningsprogram på TV kan vi kjenne igjen element frå den episodiske dramaturgimodellen.

Tenk på kor ofte du har høyrt programleiaren i eit underhaldningsprogram kutte sendinga med å seie: "Etter pausen får du vite om deltakarane er vidare!" eller "Følg med neste gong for å sjå kven som måtte heim!"

Denne dramaturgien er effektiv for å skape spenning og halde på interessa til sjåarane, òg i eit TV-program.

Episodisk dramaturgi blir òg brukt i andre sjangrar. I den populære amerikanske podkasten Serial blir lyttarane med tilbake i tid for å undersøkje ein drapssak frå 90-talet. Dei ulike episodane i podkasten blir avslutta med ein spenningstopp, slik vi er kjende med frå TV. Lyttarane må høyre neste episode for å få med seg kva som skjer vidare.