Det er imidlertid ein viktig forskjell. I ein samtale deltek samtalepartnarane kvar sin gong. Dei vekslar mellom å vere talar og lyttar. Dermed er det mykje mindre føreseieleg korleis sjølve samtalen vil utvikle seg. Ein samtale kan fort ta ei uventa vending.

Element i ein samtaleanalyse

Derfor er det også veldig vanskeleg å lage ei oppskrift for korleis ein skal gjennomføre ein samtaleanalyse. Vi skal nedanfor berre gi nokre element som kan setje oss på sporet av mogelege drøftingar.

• Transkripsjonssymbol: For å kunne skrive ned ein samtale må vi kunne transkribere.
• Emne: Vi må sjå på emna for samtalen og korleis dei vekslar og ytringar, som vi vil kalle replikkar.
• Respons og tilbakemelding: I samtalen ser vi på responsen og tilbakemeldingssignala som gis. Her merkjer vi oss ikkje-verbale signal som til dømes eit smil og kulturelle variasjonar i forhold til desse signala.
• Ordval: Vidare ser vi på ordvalet. Det kan seie mykje om sosial og kulturell bakgrunn.
• Reperasjon: Nokre gonger må vi inn med reparasjon eller korrigering av ein samtale dersom vi er redde for ikke å bli forstått.
• Sekvensar: Språkhandlingar kan ein dele inn i sekvensar, til dømes eit spørsmål og eit svar.
• Turtaking: For at ein ikkje skal snakke i munnen på kvarandre, noko som skjer ved overlapping, er det naudsynt med ei viss turtaking. Det oppstår òg pausar mellom turtakingane.
• Høfligheitsindikator: Hvis vi vil oppnå velvilje hos mottakar, brukar vi indikatorar på høfleg tale, som til dømes å gi ein kompliment, og vi må ta initiativ i samtalen.
• Symmetri og asymmetri: Avhengig av kommunikasjonssituasjonen vil det vere ein viss balanse mellom samtalepartnarane, symmetri eller assymetri.
• Samtalar kan vere opne og lukka.
• Vi skal til slutt sjå på nokre språkhandlingar.