For å kunne handtere gods på ein enkel måte emballerer vi varer i fleire nivå. Emballasjenivåa er utforma (modulerte) slik at dei passar eksakt til kvarandre.
Daglegvarebransjen bruker desse tre emballasjenivåa:
- F-pak for forbrukareining
- D-pak for detaljisteining (kartong)
- T-pak for transporteining (europall)
Dei to første er emballasjeeiningar, den siste er ei transporteining. Ei slik oppbygging i modular gjer det mogleg å handtere mange F-pak i eitt løft som ein D-pak. På same måte kan vi flytte mange D-pak i eitt løft som ein T-pak. Såleis sparer vi oss mange arbeidsoperasjonar ved lasting og lossing av varer. Enkelte gonger byggjer vi opp T-pak-nivået direkte frå F-pak og utelèt D-pak-nivået som vist på biletet i margen.
Samlastspeditørar mottek stykkgods frå mange avsendarar. Slikt gods er ikkje standardisert på same måte som i daglegvarebransjen. Nokre kolli er små, andre store, medan andre igjen er lange. Samlastspeditørane vel derfor ofte å stue godset i konteinarar i staden for å stable godset på europall for å utnytte plassen i lasteromma på transportmidla best mogleg.
