Kvitingen er ein typisk fiskeetar, og ein av dei viktigaste rovfiskane i Nordsjøen. Han et for det meste augepale, tobis, krepsdyr og sild, men tek òg ein del yngel av torsk, hyse og kviting.
Utbreiing
Kvitingen er vanleg i Aust-Atlanteren frå Gibraltar til Island og Noreg. Han er svært vanleg langs norskekysten nord til Trøndelag, noko meir sjeldan heilt nord til Aust-Finnmark. Kvitingen er vanlegvis ein botnfisk som lever på 10–200 meters djupn, men han går også oppover i vassmassane. Kvitingen vert kjønnsmoden når han er om lag to år gammal. Då er han 25–30 cm lang. I fem–seks-årsalderen er han vel 40 cm.
Kviting er ein populær sportsfisk, som vert størst på Nordvestlandet og i Trondheimsfjorden. Norsk sportsfiskerekord er på 3,115 kg. Gytinga går føre seg i store stimar frå januar til juli, på 40–100 meters djupn.
Bruk
Det kvite, velsmakande kjøtet til kvitingen gjer han til ein ettertrakta matfisk. På Sørlandet kallar ein kvitingen for «havets kylling» på grunn av smaken på kjøtet. Det vert teke mykje kviting saman med andre torskefiskar i trål og snurrevad, særleg i Nordsjøen. Kvitingen vert laga til som andre torskefiskar. Steikt, dampa, bakt, i supper, gryter, som fiskekaker osv.
Næringsinnhald
Kviting er ei god kjelde til natrium, kalium og protein. Han inneheld òg andre viktige mineral.
Sjå Matvaretabellen frå Mattilsynet for nærare opplysningar om næringsinnhaldet.
Hugselappen
Sesong
Heile året.
Storleik
Opptil 40 cm og 3 kg.
Utbreiing
Aust-Atlanteren frå Gibraltar til Island. Langs norskekysten nord til Trøndelag, noko meir sjeldan lenger nord.
Med andre ord
Latinsk: Merlangius merlangus
Engelsk: Whiting
Fransk: Merlan
Tysk: Wittling