Skulefritidsordninga – SFO

Opne bilete i eit nytt vindauge

CC BY-NC-SA

Bilete: Stein J. Bjørge

I stortingsmeldinga blir det også understreka at skulefritidsordninga skal bidra til heilskap og samanheng for barna ved at ein samarbeider med skule, heim og dessutan kultur- og fritidstiltak i lokalmiljøet.

For barn som har vanskelege levekår, bør SFO inngå i det førebyggjande arbeidet ved å ha eit sosialpedagogisk perspektiv på innhald og organisering.

SFO skal vere ein arena for leik og fysisk aktivitet og samtidig vere ein aktiv kulturformidlar, lære barna gode matvanar, initiere samarbeid og samvær mellom barna innanfor ordninga og eldre elevar og skal dessutan bidra til å inkludere barn med annan kulturbakgrunn og barn med særlege behov.

Intensjonane og måla for kva SFO skal vere og bidra til, er dermed relativt omfattande. I stortingsmeldinga «Om skolefritidsordningen» vegrar ein seg frå statleg hald for å setje vilkår for innhaldet utover målsetjinga og dei føringane som er gidde i den tidlegare nemnde stortingsmeldinga. Det blir til dømes ikkje stilt krav til kompetanse og bemanningsnorm – sjølv om det blir understreka at kompetansen til leiaren har mykje å seie for kvaliteten på tilbodet.

Det blir opna for ein stor lokal fridom for korleis ein vel å utforme SFO, og dermed er det ofte også stor variasjon i kvaliteten på det tilbodet som blir gitt. Dette kan ein sjå på som positivt ved at mindre styring fra statleg hald gir større lokal fridom i utforming av innhaldet.

Frå statleg hald er det ikkje stilt formelle krav for tilsetjing i SFO, men eit ønske om variert bakgrunn og erfaring hos dei tilsette: Pensjonistar, snikkarar, kunstnarar og andre interesserte vaksne har ei anna rolle og ei anna form for kompetanse som kan gjere kvardagen til barna meir innhaldsrik og verdifull. Det blir likevel nemnt at leiaren av SFO gjerne kan ha formell kompetanse. Dette gjer SFO unik samanlikna med skule og barnehage, der krava til formalkompetanse er tydeleg formulerte.