Nokre felles kjenneteikn ved mobbeoffer

Opne bilete i eit nytt vindauge

CC BY-NC-SA

Bilete: Sara Johannessen

Barn som blir ofte sette utanfor fellesskapet medfører mindre vern av éin eller fleire venner. Det er viktig å tenkje på at desse kjenneteikna både kan vere ei årsak til og ein verknad av det å bli utsett for mobbing.

Om ein blir utestengd frå det sosiale, går ein glipp av verdifulle psykososiale erfaringar som ein får i leik og samspel med jamaldringar.

Dette kan vidare føre til at ein får eit dårlegare sjølvbilete og kjenner sosialt ubehag i fleire ulike samanhengar. Forskarar påpeiker at risikoen for å bli mobba ikkje kjem av ytre forhold som utsjånad og klede, men at det i hovudsak er knytt til indre forhold som viser seg i veremåten til individet.

I barnehagen og på småskuletrinnet blir dei typiske mobbeoffera skildra som engstelege, blyge, at dei grin lett, og at dei ikkje så lett forsvarer seg sjølve verken fysisk eller verbalt. Desse barna viser teikn til å ha lågare sjølvtillit og å vere meir einsame, og nokre av dei uttrykkjer at dei er redde nokre av dei andre barna.

Desse barna er gjerne der dei vaksne er, fordi dei kjenner seg utrygge. Barn som er utsette for mobbing, er ofte reddare og har ofte meir angst enn andre barn. Dei kan òg i større grad vise redsle i situasjonar der andre ikkje er redde. Barn som blir mobba, kan lett miste fatninga og til dømes bli hjelpelaust sinte eller defensivt redde.

Dei barna som blir mobba, kan synast å vere tristare, meir leie seg og meir deprimerte enn andre barn. Denne forskjellen kan auke med alderen som ei følgje av mobbinga. At mobbeoffera har vore plaga mange gonger, er eit sentralt trekk for å forstå mobbefenomenet: Dei har ei historie med fornedring og undertrykking. På denne måten kan dei bli oppfatta som mindre verdifulle enn andre, og det kan bli lettare å gå laus på dei, latterleggjere dei eller fryse dei ut.